၁၆ႏွစ္သားနဲ႔စကားေၿပာၿခင္း

၁

သား .....
ကၽြန္ေတာ့စကား
မမွားမွန္း သူသိတယ္ ။
သူနားမေထာင္ခ်င္ဘူး

ကၽြန္ေတာ့္စကားဟာ
ေခတ္တရားနဲ႔ မညီ
ပေ၀ဏီက ေပါရာဏစကားလုိ
နားမခ်ဳိစရာ ၿဖစ္မိတယ္ ။

၂

သား
ကၽြန္ေတာ့္စကား
ပ်ားသကာလုိခ်ဳိၿပီး
ေစတနာပုိမွန္း သူသိတယ္ ။
ဒါေပမယ့္
သူ႔ နားမ၀င္ဘူး ။
ကၽြန္ေတာ့္စကားနဲ႔ သူ႔နား
ေခတ္ေတြၿခားခဲ့ၿပီ ။
သူ႔ေခတ္ သူ႔အေၾကာင္း နဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ေခတ္စကားေဟာင္း
နားေၿပာင္းၿပန္ ၿဖစ္ေနတယ္ ။

၃

သား
ကၽြန္ေတာ့္စကား
အဆင္တန္ဆာ မ်ားတယ္လုိ႔ ထင္တယ္ ။
စကားတန္ဆာ နားတန္ဆာဆုိတာ
ခါးတမာ ပါပဲ ။

ေမတၱာအၿပဳံး ေဆးဟာ
ေခတ္နဲ႔ကြာတဲ့ အရႈံးေပးမႈပါပဲ
သား အရႈံဳးမေပးႏူိင္ဘူး။
ႏွလုံးမေအးႏုိင္ဘူး ။
အမုန္းေသြး ၾကြေနတယ္ ။
သားဟာ ဆူပါမင္း
သားဟာ ရမ္ဘုိ
သားဟာ ............ ။

၄

ယဥ္ေက်းပ်ဳငွာမႈေတြဟာ
အလိမ္အတုေတြပါပဲ
စကားလုံး၀ါက်ေတြဟာ
ဟန္ေဆာင္မႈေတြပဲ ။
ေဖေဖတုိ႔ လူၾကီးေတြဟာ
လိမ္တယ္, ေကာက္တယ္ ။
အခြင့္အေရး တစ္မူးတပဲကုိ
ဘိန္းၿဖဴစြဲသလုိ စြဲေနတယ္ ။
သားလူၾကီးေတြနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး ။
သား သုိင္းသမားေတြနဲ႔ ေနမယ္ ။
ေသနတ္သမားေတြနဲ႔ ေနမယ္ ။
တန္ခုိးရွင္ေတြနဲ႔ ေနမယ္ ။
သူရဲေကာင္းေတြနဲ႔ ေနမယ္
သား စကားမေၿပာခ်င္ဘူး ။
ေဖေဖဟာ သားကုိ ခ်စ္မွန္းသိပါတယ္
သားကုိ ခ်စ္သေလာက္
တရားကုိေကာ ခ်စ္ပါသလား ။

၅

အလုိ ဗုေဒၶါ
မလြယ္ေၾကာပါလား ။

တင္မုိး
၂၅ ၊ ၃ ၊ ၇၇